Ινστιτούτο Αγγλικής γλώσσα και Φιλολογίας 1964…
To 1964, έτος εισαγωγής μου στο Ινστιτούτο Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, η κατάσταση ήταν τελείως διαφορετική από τη σημερινή. Λειτουργούσε ως παράρτημα της Φιλοσοφικής Σχολής και διοικούνταν από τον εκάστοτε διευθυντή του Βρετανικού Συμβουλίου και από τριμελές εποπτικό συμβούλιο από καθηγητές της Φιλοσοφικής.
Η διδασκαλία των μαθημάτων φιλοξενούνταν σε αίθουσες της Γεωπονίας, της Φυαικομαθηματικής του Χημείου, του Αστεροσκοπείου ή Μετεωροσκοπείου, της Νομικής, της παλιάς Φιλοσοφικής, και σε μικρή αίθουσα της Αμερικανικής βιβλιοθήκης, γωνία Μητροπόλεως και Αγίας Σοφίας.
Οι διδάσκοντες ήταν ο Ευστ. Ευσταθιάδης, ο Ελευθ. Παναγόπουλος, ο Αναργ. Χελιώτης, Η Αικ. Δούκα και ήταν αυτοί που στήριξαν το τότε εξαρτώμενο τμήμα και αργότερα συνέβαλαν και με άλλους συναδέλφους τους στην αναδιοργάνωσή του και την ανάδειξή του σε ανεξάρτητο και αυτόνομο. Άλλοι διδάσκοντες ήταν η Σιδερίδου-Καδόγλου, η Λέτα Παπαδοπούλου, ο Βρετανός Blackett,(διευθυντής του Βρετανικού Συμβουλίου), οι Αμερικανοί Ellis και Byrd, ο ελληνοαμερικανός Jarvis, η McCormick και κάποιοι άλλοι που εγώ δε γνώρισα.
Η γραμματεία ήταν στη Γονατά, μικρός δρόμος κάθετος της Ιπποδρομίου. Εκεί μας εξυπηρετούσε η πάντα πρόθυμη και γελαστή Ιόλη Χαρατσάρη, αργότερα μέλος του διδακτικού προσωπικού του Τμήματος.
Μερικά από τα μαθήματα που παρακολουθούσαμε ήταν: αγγλική γλώσσα, μετάφραση, ανάλυση λογοτεχνικών βιβλίων, μεθοδολογία της διδασκαλίας της αγγλικής, Παράλληλα όμως με τα αγγλικά είχαμε και πολλά μαθήματα κοινά με τους φοιτητές της ελληνικής φιλολογίας: αρχαία, λατινικά, Γλωσσολογία, Ιστορία, Φιλοσοφία, Συγκριτική γραμματολογία, Έλληνες ποιητές, Ιστορία της τέχνης, Παιδαγωγική, φροντιστηριακά μαθήματα γλώσσας (δημοτική). Και όλα αυτά τα κάναμε, γιατί, αν διοριζόμασταν στο δημόσιο, θα έπρεπε να είμαστε σε θέση να διδάξουμε και αυτά τα μαθήματα. Παρά το φόρτο των μαθημάτων είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε καθηγητές που έγραψαν ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή: Πολίτη, Σαββίδη, Χρήστου, Νουάρο, Μαρωνίτη, Ανδριώτη, Τσοπανάκη, κ.ά.
H παρακολούθηση όλων των μαθημάτων ήταν υποχρεωτική και οι εξετάσεις αυστηρές και δύσκολες με δυόμιση εξεταστικές περιόδους. Πριν από τις εξετάσεις έπρεπε να πάρουμε υπογραφή στο βιβλιάριό μας, ένδειξη ότι είχαμε παρακολουθήσει τα μαθήματα. Αν είχαμε πάνω από 3 απουσίες δεν παίρναμε υπογραφή και το μάθημα πήγαινε στην επόμενη εξεταστική περίοδο. Στην πρώτη περίοδο, τον Ιούνιο, μπορούσαμε να δώσουμε όλα τα μαθήματα, αγγλικά και ελληνικά. Στη δεύτερη περίοδο υπήρχε περιορισμός στον αριθμό των μαθημάτων στα οποία μπορούσαμε να εξεταστούμε, που σήμαινε ότι αν είχαμε αποτύχει σε πολλά μαθήματα τον Ιούνιο, το Σεπτέμβριο, είχαμε ήδη χάσει χρονιά. Η τρίτη εξεταστική περίοδος, το Δεκέμβριο, ήταν ημιπερίοδος, με πολύ μικρό αριθμό μαθημάτων και εξέταση από επιτροπή. Το 1966-1967 δόθηκε η δυνατότητα να μεταφέρουμε ένα μάθημα στο επόμενο έτος και στη συνέχεια εφαρμόστηκε και η μεταφορά του μεταφερομένου.
Τα 1974-76 οργανώθηκε από τους κ. Ευσταθιάδη και κ. Παναγόπουλο ένα άτυπο μεταπτυχιακό πρόγραμμα γλωσσολογίας. Οι λίγοι που εγγραφήκαμε ήμασταν ελάχιστα ενημερωμένοι σε θέματα γλωσσολογίας και η δυσκολία, μεταξύ άλλων, ήταν η ορολογία. Τη δεύτερη χρονιά ο κ. Ευσταθιάδης επέλεξε κάποια άτομα και συνέχισε τα μαθήματα, δίνοντάς μας εργασίες τις οποίες παρουσιάζαμε και συζητούσαμε. Πολύ καλή και χρήσιμη εμπειρία και η πρώτη ουσιαστική επαφή μου με τη γλωσσολογία.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν το Τμήμα οργανώθηκε, άλλαξε ριζικά το πρόγραμμα σπουδών του, αναπτύχθηκε και τώρα ελάχιστα θυμίζει τα χρόνια που εγώ φοιτούσα σ΄ αυτό.