Από την εγγραφή στην ορκωμοσία

Μπήκα στη Σχολή το 65-66, «δι’ ἀκαδημαϊκοῦ ἀπολυτηρίου τύπου Α’» που έδινε πρόσβαση στη Θεολογία, Νομική, Φιλοσοφική (Ν.Δ. 4379/1964, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Παπανούτσου, κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου με υπουργό Παιδείας τον ίδιο). Εξετάσεις στα Αρχαία Ελληνικά, Νέα Ελληνικά, Μαθηματικά, Φυσικά και Ιστορία (κοινά με το τύπου Β, αλλά με διαφορετικό συντελεστή), συν Λατινικά (λόγω Φιλοσοφικής) και Αγγλικά (θυμάμαι εντυπωσίασα την εξετάστρια με την αγγλικούρα “for the time being”). Για το πρώτο εξεταστέο μάθημα, πρωί πρωί έβγαλα απ’ τα μαλλιά μου τα ρόλεϊ που είχα βλακωδώς αφήσει όλη τη νύχτα και κατέβηκα στη Φιλοσοφική — μόνο που δίναμε στη Σταυρούπολη και έτρεξα σαν τρελή για ταξί, σέρνοντας συμπονετικά και την αδαή άγνωστή μου και ομοιοπαθή Διαμαντούλα (δεν την ξαναείδα έκτοτε). Όταν, επιτέλους, φτάσαμε, τα καλοχτενισμένα μαλλιά μου είχαν επιστρέψει στην πρότερη μορφή τους ως μπούκλες-καρουλάκια!

Πέρασαν τα χρόνια με κάποια γόνιμα συναπαντήματα: Λίνος Πολίτης (Νέα Ελληνικά, γνώρισα την ελληνική λογοτεχνία), Γεώργιος Μουρέλος (Φιλοσοφία, υλισμός και ιδεαλισμός), Νικόλαος Ανδριώτης (Γλωσσολογία, χαλαρά στο κεντρικό αμφιθέατρο), Δ. Ν. Μαρωνίτης (γοητευτική Ομήρου Οδύσσεια, αλλά και απαξίωση των φοιτητριών των ‘Ινστιτούτων’), Χρύσανθος Χρήστου (Ιστορία της Τέχνης, αγάπησα τους Φλαμανδούς ζωγράφους)· Jim Ellis (American Literature, τρελός έρωτας με την αμερικανική πεζογραφία!), Douglas Blackett (British Poetry, για μας τα “intellectual racehorses” του), Donald Byrd (Μεθοδολογία, ευπρόσδεκτο θεωρητικό υπόβαθρο)· περιπετειώδης Μετάφραση με τον Στάθη Ευσταθιάδη στο πατάρι της Ναυαρίνου (η Ιόλη Χαρατσάρη κάπου πίσω, στο εκεί γραφείο), και με τη θεότρελη Jill Tweed στο Πειραματικό (Γράψ’ το όπως το λέω, του Φρέντυ Γερμανού, και πολλά γέλια!). Ενδιαμέσως, διαλείμματα με καφέ στη χόβολη στο ημιυπόγειο κυλικείο της παλιάς Φιλοσοφικής, και διστακτικές ερωτικές συναντήσεις στα παγκάκια του κήπου της, καθώς και στις μαρμάρινες πλάκες γύρω από το Μετεωροσκοπείο (που αγνοούσαμε την εβραϊκή ιστορία τους).

Ορκίστηκα τον Ιούνιο του 1970. Χωρίς γονείς, συγγενείς, φίλους και θορυβώδη γαλαρία με καραμούζες, κομφετί κ.ά., τότε. Υπέγραψα στη ‘φοιτητοδιώκτρια’ γραμματέα Στέλλα Παπάζογλου (αδελφή του τραγουδοποιού Νίκου, όπως διαπίστωσα πολύ αργότερα), και φωτογραφήθηκα με τις υπόλοιπες συμφοιτήτριες, τον ένα συμφοιτητή και τον κοσμήτορα Στυλιανό Πελεκανίδη, στα σκαλιά του κτηρίου της διοίκησης. Και στην αυλή, μπροστά από την υπό ανέγερση Νομική, με κάποιες πιο κοντινές μου (όλες με μίνι, άσπρα χοντροπάπουτσα και ασορτί τσάντες, δηλαδή άψογο ’70s chic)!

Μαριάνθη