Μια ζωή Αγγλικό

Από μικρή μεγάλωσα με την Αγγλική γλώσσα μέσα στο σπίτι μας, λόγω της δουλειάς του πατέρα μου. Για μένα το περιβάλλον του πανεπιστημίου ήταν πάντα πολύ οικείο. Έτσι λοιπόν, όταν πριν τα 18 έπρεπε να επιλέξω τι θα σπουδάσω, δεν είχα καμία δεύτερη σκέψη. Το ευχάριστο ήταν πως την ίδια χρονιά, το 1984, πέρασαν στο ίδιο τμήμα συμμαθήτριές μου από το σχολείο και φίλες, κι έτσι το νέο ξεκίνημα εξελίχθηκε πολύ ομαλά για όλες μας. Αυτό που σίγουρα δεν θα μπορούσα να φανταστώ το 1988 όταν αποφοίτησα, ήταν ότι το Τμήμα Αγγλικής θα γινόταν το δεύτερο σπίτι μου για το υπόλοιπο της επαγγελματικής μου ζωής.

Με πολύ μεγάλη νοσταλγία και αγάπη κρατώ στο μυαλό και στην καρδιά μου τον Ρούλη Χελιώτη και τις απίθανες αναλύσεις λογοτεχνικών κειμένων καθώς και το φλεγματικό του χιούμορ. την Ιόλη Χαρατσάρη, που με τα αστείρευτα και πηγαία αστεία της έκανε το μάθημα πάντα πιο απολαυστικό και παραγωγικό, και το υποχρεωτικό μάθημα της Μεθοδολογίας του Στάθη Ευσταθιάδη που γέμιζε ασφυκτικά τα αμφιθέατρα. Από τον χώρο της Αμερικάνικης Λογοτεχνίας, θυμάμαι με πολλή αγάπη την Κάτια Γεωργουδάκη. Με είχε εντυπωσιάσει επίσης το Γοτθικό κείμενο που δίδασκε η Σμάτη Γεμενετζή, ενώ συγκρατώ τις παραδόσεις του Bob Chatel στην Σημειωτική και Ρητορική, επισκέπτη καθηγητή τότε. Από την Αγγλική Λογοτεχνία αξέχαστες μου μένουν οι παραδόσεις της Τζίνας Πολίτη. Παρακολουθούσα τόσο απορροφημένη το μάθημα της Βικτωριανής εποχής και απολάμβανα την απίστευτη βρετανική προφορά της, που δεν περίσσευε χρόνος για σημειώσεις, μια αγαπημένη συνήθεια και πρακτική καθόλη την διάρκεια των σπουδών μου.

Αρκετά χρόνια μετά αποφάσισα να κάνω μεταπτυχιακές σπουδές, ούσα εργαζόμενη και μητέρα δύο παιδιών ήδη. Εκείνα τα χρόνια έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην συγκρότηση της κριτικής και επιστημονικής μου σκέψης η Ιάνθη Μαρία Τσιμπλή, η Ελίζα Κουτούπη-Κητή και η Μαριάνθη Μακρή-Τσιλιπάκου. Κάποιοι άνθρωποι στην ζωή μας σημαδεύουν με το χαρακτήρα τους, το ήθος τους και την αφοσίωσή τους στο γνωστικό αντικείμενο που υπηρετούν.

Κάνοντας έναν απολογισμό ζωής, θα πω πως η παρακαταθήκη που μου άφησαν οι σπουδές μου σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, ήταν ο διαφορετικός τρόπος θεώρησης και προσέγγισης της επιστήμης που μου έδειξαν όλες οι φωτισμένες καθηγήτριες και όλοι οι φωτισμένοι καθηγητές που
συνάντησα (ας με συγχωρήσουν κάποια άτομα που άφησαν εποχή στο τμήμα και στα οποία δεν αναφέρθηκα καθόλου, διορίστηκαν όμως μετά την αποφοίτησή μου). Η επαφή μου με το διαφορετικό, την άλλη κουλτούρα, την υιοθέτηση ποικίλων γλωσσικών πρακτικών για την επιτέλεση της επικοινωνίας, τις θεωρίες για την απόκτηση της γλώσσας, σε συνδυασμό με την αναλυτική και συνθετική σκέψη που έμαθα να καλλιεργώ, αποτελούν τα εργαλεία της μετέπειτα προσωπικής και επαγγελματικής μου ζωής.

Ως εκπαιδευτικό προσωπικό πλέον στο ΤΑΓΦ, παρακολουθώ με πολλή χαρά το ‘νέο αίμα’ ακαδημαϊκών δασκάλων που εισρέει τα τελευταία χρόνια στο τμήμα μας. Είμαι σίγουρη πως αυτή η μίξη του παλιού με το καινούργιο και ο εμπλουτισμός του προγράμματος σπουδών με γνωστικά αντικείμενα αιχμής, θα δώσει ακόμα μεγαλύτερη καταξίωση στο τμήμα μας και θα το ανεβάσει τόσο ψηλά όσο πραγματικά του αξίζει να βρίσκεται.