Απ’ όλες τις εκδοχές σου,

σήμερα θέλω αυτήν που είσαι στοργικός.

Θέλω να βάλεις την παλάμη σου στο μάγουλό μου

και να μου πεις το αγαπημένο μου ψέμα

«όλα θα πάνε καλά».

Εγώ να κουλουριαστώ στην αγκαλιά σου

και να εισπνεύσω σαν να είναι η πρώτη φορά.

Όπως τα νεογνά όταν πρωτοέρχονται στον κόσμο

και παλεύουν για ζωή.

Τόσο βαθιά θέλω να εισπνεύσω,

να γεμίσουν τα πνευμόνια μου

οξυγόνο

και το άρωμά σου

–όχι της χαζοκολόνιας που σ’ αρέσει να φοράς–

το δικό σου θέλω,

αυτό που είσαι εσύ.

Μαζί σου

θέλω και άλλα χέρια

και άλλα πόδια

να μπορώ να τα αισθανθώ όλα παραπάνω.

Θέλω περισσότερα χέρια,

περισσότερα πόδια,

να μπορώ να σε ακουμπάω

παντού και ταυτόχρονα.

Ίσως αύριο διαλέξω μία άλλη εκδοχή σου.

Αυτήν

που δεν μπορώ να έχω

(την υπαρκτή).

From all your shades,

the warmer tonight please be.

Lie your palm on my cheek

and lullaby my loving lie

“everything’s gonna be f…”.

I can crouch as you embrace

inhaling in my inexperience.

Like neonates do, upon their arrival

struggling themselves to bloom.

Such deep I want this sucking to be,

to inflate my lungs with

some Os and some twos

and that scent of yours

-not the bloody perfume you sprinkle yourself in love-

I want just yours,

I want just…

You, the proof of my need

stand and deliver

a couple of hands and

a couple of feet.

Oh, I will desperately need a pair of hands,

and one of legs,

to sense you in a sense

as if here or there in that same breath.

By and by I might suck.

To that

I cannot be…hold

(you).

Translated by Anthony Kitsios