Sylvia Plath (1961)

I am silver and exact. I have no preconceptions.
Whatever I see I swallow immediately
Just as it is, unmisted by love or dislike.
I am not cruel, only truthful‚
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink, with speckles. I have looked at it so long
I think it is part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separate us over and over.

Now I am a lake. A woman bends over me,
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back, and reflect it faithfully.
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman
Rises toward her day after day, like a terrible fish.

Μετάφραση: Νατάσα Σαλματζίδου

Είμαι ασημένιος και ακριβής. Δεν έχω προκαταλήψεις.
Οτιδήποτε βλέπω το καταπίνω αμέσως
Ακριβώς όπως είναι, αθάμπωτο από αγάπες και αντιπάθειες.
Δεν είμαι σκληρός, μονάχα ειλικρινής,
Το μάτι ενός μικρού θεού, τετράγωνο.
Πολλές φορές σκέφτομαι τον τοίχο απέναντί μου.
Είναι ροζ, πιτσιλωτός. Πάει τόσος καιρός που τον κοιτάζω
Πιστεύω πως είναι κομμάτι της καρδιάς μου. Μα τρεμοπαίζει.
Πρόσωπα και σκοτάδι μάς χωρίζουν ξανά και ξανά.

Τώρα είμαι μια λίμνη. Μια γυναίκα σκύβει πάνω μου,
Μέσα μου αναζητεί ποια πραγματικά είναι.
Έπειτα στρέφεται σ’ αυτούς τους ψεύτες, στα κεριά ή στο φεγγάρι.
Βλέπω την πλάτη της, και την αντανακλώ πιστά.
Η ανταμοιβή μου; τα δάκρυά της και τα νευρικά της χέρια.
Είμαι σημαντική για εκείνη. Έρχεται και φεύγει.
Κάθε πρωί είναι το πρόσωπό της που διαδέχεται το σκοτάδι.
Μέσα μου έχει πνίξει ένα νεαρό κορίτσι και μέσα μου μια γριά γυναίκα
Υψώνεται μπροστά της μέρα με τη μέρα, σαν ένα απαίσιο ψάρι.