Maya Angelou

You may write me down in history
With your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt
But still, like dust, I’ll rise.

Does my sassiness upset you?
Why are you beset with gloom?
’Cause I walk like I’ve got oil wells
Pumping in my living room.

Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I’ll rise.

Did you want to see me broken?
Bowed head and lowered eyes?
Shoulders falling down like teardrops,
Weakened by my soulful cries?

Does my haughtiness offend you?
Don’t you take it awful hard
’Cause I laugh like I’ve got gold mines
Diggin’ in my own backyard.

You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I’ll rise.

Does my sexiness upset you?
Does it come as a surprise
That I dance like I’ve got diamonds
At the meeting of my thighs?

Out of the huts of history’s shame
I rise
Up from a past that’s rooted in pain
I rise
I’m a black ocean, leaping and wide,
Welling and swelling I bear in the tide.

Leaving behind nights of terror and fear
I rise
Into a daybreak that’s wondrously clear
I rise
Bringing the gifts that my ancestors gave,
I am the dream and the hope of the slave.
I rise
I rise
I rise.

Μετάφραση: Μαρία Αθανασίου, Νίκη Σαχπατζίδου

Μπορείτε να με καταγράψετε στην ιστορία
Με τα πικρά, στρεβλά σας ψέματα,
Θα μπορούσατε να με σύρετε μες στη λάσπη
Κι όμως, όπως η σκόνη, εγώ πάλι θα υψωθώ.

Μήπως το θράσος μου σας αναστατώνει;
Γιατί κυριεύεστε από θλίψη;
Μήπως επειδή εγώ περπατώ σαν να’ χω πηγές πετρελαίου
Να αναβλύζουν μες από το σαλόνι μου;

Όπως ακριβώς τα φεγγάρια και οι ήλιοι,
Με τη σιγουριά της παλίρροιας,
Σαν τις ελπίδες που ξεμακραίνουν,
Πάλι θα υψωθώ.

Θέλατε να με δείτε κομματιασμένη;
Με το κεφάλι σκυφτό, και τα μάτια χαμηλωμένα;
Με ώμους να πέφτουν σαν τα δάκρυα,
Ευάλωτη από της ψυχής μου τις κραυγές;

Σας προσβάλλει η υπεροψία μου;
Μην το παίρνετε και τόσο σοβαρά
Γιατί εγώ γελώ σαν να’ χω ορυχεία
Γεμάτα χρυσό στην πίσω αυλή μου.

Μπορείτε να με πυροβολήσετε με τα λόγια σας,
Μπορείτε να με τεμαχίσετε με τη ματιά σας,
Μπορείτε να με σκοτώσετε με το μίσος σας,
Κι όμως, όπως ο αέρας, εγώ πάλι θα υψωθώ.

Σας αναστατώνει η γοητεία μου;
Μήπως σας εκπλήσσει
Που χορεύω σαν να’ χω διαμάντια
Ανάμεσα στους μηρούς μου;

Πέρα από τις καλύβες της ντροπής της ιστορίας
Εγώ υψώνομαι
Πάνω από ένα παρελθόν δεμένο με τον πόνο
Εγώ υψώνομαι
Είμαι ένας μαύρος ωκεανός, ορμητικός και απέραντος
Ρέω και στερεύω μαζί με την παλίρροια.

Αφήνοντας πίσω τις νύχτες τρόμου και φόβου
Εγώ υψώνομαι
Σε μια αυγή εκπληκτικά καθαρή
Εγώ υψώνομαι
Φέροντας τα δώρα που χάρισαν οι πρόγονοί μου,
Είμαι το όνειρο και η ελπίδα του σκλαβωμένου.
Υψώνομαι
Υψώνομαι
Υψώνομαι.