Άννα Ιορδανίδου
Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας Πανεπιστημίου Πατρών
|

Στην παρούσα ανακοίνωση επιχειρείται η επισκόπηση των διδακτικών προσεγγίσεων στο γλωσσικό μάθημα στο ελληνικό σχολείο, με εστίαση στις δύο τελευταίες δεκαετίες, και συγκεκριμένα από το 2006, έτος εισαγωγής νέων σχολικών εγχειριδίων που σηματοδοτούν τη μετάβαση από τη δομική στην κειμενοκεντρική προσέγγιση, μέχρι σήμερα, εν αναμονή της προκήρυξης νέων εγχειριδίων, με βάση τα Προγράμματα Σπουδών που αναρτήθηκαν το 2021. Σημαντικό σταθμό σ’ αυτή την πορεία αποτέλεσε το πρόγραμμα «Νέο Σχολείο» του 2011, με την πρόταση των διδακτικών σεναρίων, τα οποία, λόγω της οικονομικής κρίσης, εφαρμόστηκαν μόνο σε περιορισμένη κλίμακα σε πιλοτικά σχολεία. Δεδομένου ότι οι διδακτικές προσεγγίσεις των σχολικών βιβλίων δεν εγγυώνται την εφαρμογή τους στη σχολική πράξη, αναλύονται και σχολιάζονται τα ευρήματα ερευνών σχετικά με τις απόψεις, τις στάσεις και τις διδακτικές πρακτικές των εκπαιδευτικών. Από την ανάλυση προκύπτει ως γενικό συμπέρασμα ότι στο ελληνικό σχολείο επικρατούν σε σημαντικό βαθμό προ-κειμενοκεντρικές πρακτικές αποπλαισιωμένης παραγωγής λόγου και έμφασης στην αποκομμένη από το κείμενο διδασκαλία της γραμματικής, ενώ φαίνεται ότι είναι περιθωριακή η διαδικασία ανακαλυπτικής μάθησης στο γλωσσικό μάθημα. Ενόψει της προκήρυξης για την παραγωγή νέου διδακτικού υλικού στο γλωσσικό μάθημα, μέσω της ανάλυσης και του σχολιασμού εφαρμογών διδακτικών σεναρίων από εκπαιδευτικούς, επιχειρείται να αναδειχθεί η αναγκαιότητα της αλλαγής παιδαγωγικής στάσης προς την κατεύθυνση της αντικατάστασης των στατικών βιβλίων με το δυναμικό υλικό των διδακτικών σεναρίων με δημιουργική αξιοποίηση των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας.